Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια μεταβολική ασθένεια από την οποία νοσούν εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης, είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Οι κύριοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη που συναντάμε πιο συχνά είναι ο διαβήτης τύπου 1, ο διαβήτης τύπου 2 και ο διαβήτης της κύησης.
Συχνά υπάρχει παραφιλολογία σχετικά με ερωτήματα που δημιουργούνται γύρω από το σακχαρώδη διαβήτη, όπως είναι η αναγνώριση των συμπτωμάτων, η χορήγηση ινσουλίνης, οι εναλλακτικές θεραπείες που υπάρχουν κ.α. Μαζί θα δούμε 7 Μύθους & Αλήθειες για την ινσουλίνη για να έχετε λιγότερες απορίες την επόμενη φορά που θα επισκεφθείτε τον γιατρό σας!
- Η σημαντική έλλειψη ινσουλίνης προκαλεί συμπτώματα
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η ινσουλίνη εκκρίνεται στο πάγκρεας και πιο συγκεκριμένα σε μια ομάδα κυττάρων που ονομάζονται β-κύτταρα και είναι απαραίτητη για τον μεταβολισμό των θρεπτικών συστατικών που λαμβάνουμε με την τροφή. Η σημαντική έλλειψη ινσουλίνης προκαλεί συμπτώματα όπως κόπωση, έλλειψη ενεργητικότητας, ταχύπνοια, πολυουρία, πολυδιψία, ανεξήγητη απώλεια βάρους, αυξημένη όρεξη, ναυτία και περιστασιακά εμετό, ρίγος και σύγχυση κ.λπ. Μερικές φορές, βέβαια, τα συμπτώματα αυτά είναι ήπια και μπορεί να μην τα αντιλαμβάνεστε ή μπορεί να τα αποδίδετε σε άλλους παράγοντες ή ασθένειες. Επομένως είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε το γιατρό σας και να λάβετε την κατάλληλη θεραπεία για εσάς. - Η θεραπεία με ινσουλίνη θα κάνει πιο δύσκολη την καθημερινότητά μου
ΜΥΘΟΣ: Η θεραπεία με ινσουλίνη είναι συνήθως ένα απλό σχήμα θεραπείας που προσαρμόζεται στις ανάγκες και τον τρόπο ζωής των ατόμων με Διαβήτη οποιουδήποτε τύπου. Η ινσουλίνη χορηγείται υποδόρια στην κοιλιά, τα πόδια ή τα χέρια και όχι στον μυ ή στο δέρμα για την εξασφάλιση της καλύτερης απορρόφησής της. Χρησιμοποιείται πένα ινσουλίνης που είναι απλή στο χειρισμό της. Οι βελόνες που προσαρμόζονται στην πένα είναι πολύ μικρές (η πιο μικρή που υπάρχει είναι μήκους μόνο 4 χιλιοστών) και πρακτικά η ένεση ινσουλίνης είναι εντελώς ανώδυνη. Στην πραγματικότητα, πολλοί θα έλεγαν ότι το τρύπημα του δακτύλου για τη μέτρηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα προκαλεί περισσότερο πόνο από εκείνο των ενέσεων ινσουλίνης. Θα πρέπει, βέβαια, να έχετε κατά νου ορισμένα θέματα, όπως την αποστείρωση της βελόνας πριν τη χρήση της και τη μεταφορά της ινσουλίνης μαζί σας όταν ταξιδεύετε, όμως τα παραπάνω αποτελούν μια απλή συνήθεια που θα χρειαστεί να εντάξετε στην καθημερινότητά σας.
- Τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη χρειάζεται οπωσδήποτε να κάνουν ενέσεις ινσουλίνης
ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 (περίπου το 5-10% των ατόμων με διαβήτη) έχουν καθολική έλλειψη ινσουλίνης και πραγματικά χρειάζονται από την αρχή απαραιτήτως ενέσεις ινσουλίνης καθημερινά
Στην περίπτωση όμως του διαβήτη τύπου 2, που αφορά το 90-95% του συνόλου των ατόμων με διαβήτη, ενδέχεται να μην υπάρχει ανάγκη χορήγησης ινσουλίνης, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια μετά την διάγνωση. Το σημαντικό είναι να έχετε ρυθμισμένο το σάκχαρο στο αίμα. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μειώσετε ή και θα αποφύγετε τον κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών του διαβήτη. - Η λήψη ινσουλίνης σημαίνει «αποτυχία»
ΜΥΘΟΣ: Πολλά άτομα με διαβήτη καταβάλλουν ιδιαίτερα επίπονες προσπάθειες, προκειμένου να ακολουθήσουν το πρόγραμμα δίαιτας, άσκησης και απώλειας βάρους που τους έχει προτείνει ο γιατρός τους, ενώ παράλληλα ακολουθούν με συνέπεια την από του στόματος θεραπευτική τους αγωγή χωρίς να καταφέρνουν να ελέγξουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Ο διαβήτης τύπου 2 είναι μια εξελικτική νόσος, δηλαδή με την πάροδο του χρόνου, το πάγκρεας εκκρίνει όλο και λιγότερη ινσουλίνη (ορμόνη που ρυθμίζει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα) και έτσι χρειάζεται συνεχής αναπροσαρμογή της θεραπευτικής αγωγής που κάνετε για να διασφαλιστεί ότι το σάκχαρο στο αίμα βρίσκεται σε αποδεκτά επίπεδα. Η σωστή διατροφή και η σωματική άσκηση είναι πάντα σημαντικά, ωστόσο οι ανάγκες για φαρμακευτική αγωγή αλλάζουν συνεχώς. Ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων με διαβήτη τύπου 2 θα χρειαστεί τελικά ινσουλίνη, κάτι το οποίο δεν πρέπει να το θεωρείτε ως αποτυχία. Η λήψη ινσουλίνης είναι το μέσο για να είστε υγιείς και να μπορείτε να απολαμβάνετε την καθημερινότητά σας! - Η ινσουλίνη ενδέχεται να μειώσει πολύ τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και να προκαλέσει υπογλυκαιμία
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ναι, αυτό μπορεί να συμβεί αλλά δεν είναι συχνό. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 διατρέχουν συνήθως μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης υπογλυκαιμίας (χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα). Οι περισσότεροι με Διαβήτη τύπου 2 αναγνωρίζουν εύκολα τα συμπτώματα, όπως ανησυχία, τρέμουλο στα χέρια, εφίδρωση και έντονη πείνα. Η κατανάλωση μιας ποσότητας υδατανθράκων, όπως ένα φακελάκι κρυσταλλική ζάχαρη, μισό ποτήρι χυμό φρούτων, ή δύο-τρεις ταμπλέτες γλυκόζης, επαναφέρει γρήγορα στο φυσιολογικό τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. - Η ινσουλίνη χορηγείται εφ’ όρου ζωής
ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ: Ορισμένα άτομα με διαβήτη τύπου 2 ίσως χρειάζονται προσωρινά τη λήψη ινσουλίνης, όπως αμέσως μετά τη διάγνωσή τους (αν το σάκχαρο στο αίμα είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα) ή κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, ενώ κάποιοι άλλοι ενδέχεται να χρειάζονται ινσουλίνη σε μόνιμη βάση. Ορισμένα άτομα, τα οποία χάνουν αρκετό βάρος (με δίαιτα και άσκηση ή με χειρουργικές επεμβάσεις) ίσως ανακαλύψουν ότι δεν έχουν πλέον την ανάγκη ινσουλίνης, ενώ άλλοι ενδέχεται να την χρειάζονται ακόμη. Αυτό εξαρτάται σημαντικά από το πόσο έχει ήδη επηρεαστεί η λειτουργικότητα του παγκρέατος, που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή της ινσουλίνης. - Τα από του στόματος αντιδιαβητικά φάρμακα είναι καλύτερα από την ινσουλίνη
ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα από του στόματος αντιδιαβητικά φάρμακα για την αντιμετώπιση του διαβήτη είναι πολύ καλά και μπορούν να σας βοηθήσουν στην μείωση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, μειώνεται σταδιακά όλο και περισσότερο η λειτουργικότητα των κυττάρων που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή της ινσουλίνης στο πάγκρεας και κατά συνέπεια μειώνονται τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα και το σάκχαρο αυξάνεται, παρά τη λήψη δύο ή περισσοτέρων αντιδιαβητικών φαρμάκων από το στόμα. Σε αυτή την περίπτωση, η χορήγηση ινσουλίνης είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση.
ΠΗΓΗ: Έντυπο Ινσουλίνης Ασθενών, Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία
